Hoe de rusthuizen sterfhuizen werden
Het volgende onderwerp waar ik over wil praten is de situatie in de rusthuizen. Niemand heeft het ooit gewenst dat het coronavirus in de rusthuizen zou terechtkomen. We zouden nog liever zelf het coronavirus hebben opgelopen dan onze grootouders. Elke dag volgen er nieuwe ingrijpende maatregelen om de schade van het coronavirus te beperken. De woon-zorgcentra gingen als eerst op slot om kwetsbare ouderen te beschermen. Mijn oma van 85 jarig woont in een rusthuis te Avelgem. Elke dag probeer ik met haar te bellen en vertelt ze over de situatie. Ook daar is het coronavirus binnen de muur van het rusthuis terechtgekomen. Het enige positieve nieuws is dat ik kan vertellen dat mijn oma nog zo gezond is als een visje.
Wereld door elkaar geschud
Donderdag 12 maart 2020 wordt iedereen wakker en is de wereld door elkaar geschud. Het coronavirus bedreigt heel de wereld. Wereldleiders grijpen naar oorlogstaal om de ernst duidelijk te maken. In het Rust-& Verzorgingstehuis St-Vincentius wonen meer dan 160 mensen in het woon-zorgcentrum, assistentiewoningen en centrum voor dagverzorging. Elke dag doen ze hun uiterste best om iedereen een mooie, warme en betekenisvolle dag te geven. Van de ene op de andere dag verschuift hun kerntaak. Nu moeten ze onze kwetsbare bewoners en hun zelf beschermen tegen het levensbedreigende virus.
Geluk staat niet aan onze kant
Het virus brak uit in China. Statistieken tonen aan dat 15 procent van de tachtigplussers die ziek worden door het virus, overlijdt. Dit is maar liefst 1 op de 6. China is Avelgem niet, maar er zijn weinig redenen om aan te nemen dat het coronavirus onze kwetsbare ouderen niet kan treffen.
Muisstil
Maatregelen en richtlijnen volgden elkaar in ijltempo op. Ze zijn in het rusthuis gestart met het weren van kinderen onder de 16 jaar. Meteen werd het ‘s middags muisstil in het huis. Geen middageten meer voor de kinderen van de kleuter- en lagere school. Geen bezoek meer van de peutertjes van de crèche. Ook andere activiteiten stoppen abrupt. De cafetaria ging dicht en ligt er nu verlaten bij. De inkomhal is heringericht. Pictogrammen leggen correcte handhygiëne uit en pijlen wijzen naar de ontsmettingsalcohol.
Bezoek niet meer toegelaten
De dagen erna gingen ze nog een stapje verder. Het woon-zorgcentrum is noodzakelijk getransformeerd tot iets wat ze absoluut niet willen zijn. Bezoek wordt niet meer toegelaten. Het wordt alsmaar stiller in ons huis. Vrijwilligers blijven weg. Het centrum voor dagverzorging start op vrijdag de dertiende aan de laatste werkdag in minimum vijf weken. Waar het normaal elke dag een drukte van jewelste is, kan je nu een speld horen vallen. Vrijwilligers, kinderen, bezoekers, Demiclowns, aaihonden: allemaal fantastische en onmisbare partners in de zorg, vallen één voor één weg.
Dag en nacht werken
Medewerkers, bezoekers en bovenal bewoners moeten wennen aan dit ‘nieuwe’ leven. Na enkele dagen in de wereld van corona beseft iedereen dat het virus buitenhouden haast ijdele hoop is. Het virus is namelijk al veel meer verspreid dan men kan becijferen in de statistieken Alle medewerkers zijn waakzaam en alert. Het is dag en nacht keihard werken.
Emoties gaan alle kanten uit
Enerzijds begrijpen de meeste bewoners, naasten en de medewerkers dat de draconische maatregelen nodig zijn om zich te beschermen. Anderzijds beseft iedereen dat ze een eenzame en stille tijd tegemoet gaat.
Tot op de dag van vandaag heeft ook mijn oma afscheid moeten nemen van verschillende mensen. Op één dag tijd zijn er twee van haar beste vriendinnen overleden. In totaal zijn er in het rusthuis van Avelgem 11 overlijdens gemeld. Het aantal besmettingen ligt op 23. Elke week ga ik eens langs naar het rusthuis. Daar kan ik met haar praten via de telefoon en kunnen we elkaar zien. Alleen zit er een raam tussen. Ik hoop snel dat ik haar nog eens kan vastpakken en dat we gezellig iets kunnen gaan drinken in de cafetaria.
Stay Save! We geraken hier samen door!
Tot snel!
Bibliografie:
Van Eer, K. (10 april 2020). Nieuwe richtlijnen voor rusthuizen: personeel zonder symptomen dat corona heeft, mag enkel op covid- afdeling blijven werken. Het Laatste Nieuws, 24.
Galle, C. (10 april 2020) Vrees wordt waarheid: drama in rusthuizen wordt steeds duidelijker door sterftecijfer. De Morgen, 4.
Wereld door elkaar geschud
Donderdag 12 maart 2020 wordt iedereen wakker en is de wereld door elkaar geschud. Het coronavirus bedreigt heel de wereld. Wereldleiders grijpen naar oorlogstaal om de ernst duidelijk te maken. In het Rust-& Verzorgingstehuis St-Vincentius wonen meer dan 160 mensen in het woon-zorgcentrum, assistentiewoningen en centrum voor dagverzorging. Elke dag doen ze hun uiterste best om iedereen een mooie, warme en betekenisvolle dag te geven. Van de ene op de andere dag verschuift hun kerntaak. Nu moeten ze onze kwetsbare bewoners en hun zelf beschermen tegen het levensbedreigende virus.
Geluk staat niet aan onze kant
Het virus brak uit in China. Statistieken tonen aan dat 15 procent van de tachtigplussers die ziek worden door het virus, overlijdt. Dit is maar liefst 1 op de 6. China is Avelgem niet, maar er zijn weinig redenen om aan te nemen dat het coronavirus onze kwetsbare ouderen niet kan treffen.
Muisstil
Maatregelen en richtlijnen volgden elkaar in ijltempo op. Ze zijn in het rusthuis gestart met het weren van kinderen onder de 16 jaar. Meteen werd het ‘s middags muisstil in het huis. Geen middageten meer voor de kinderen van de kleuter- en lagere school. Geen bezoek meer van de peutertjes van de crèche. Ook andere activiteiten stoppen abrupt. De cafetaria ging dicht en ligt er nu verlaten bij. De inkomhal is heringericht. Pictogrammen leggen correcte handhygiëne uit en pijlen wijzen naar de ontsmettingsalcohol.
Bezoek niet meer toegelaten
De dagen erna gingen ze nog een stapje verder. Het woon-zorgcentrum is noodzakelijk getransformeerd tot iets wat ze absoluut niet willen zijn. Bezoek wordt niet meer toegelaten. Het wordt alsmaar stiller in ons huis. Vrijwilligers blijven weg. Het centrum voor dagverzorging start op vrijdag de dertiende aan de laatste werkdag in minimum vijf weken. Waar het normaal elke dag een drukte van jewelste is, kan je nu een speld horen vallen. Vrijwilligers, kinderen, bezoekers, Demiclowns, aaihonden: allemaal fantastische en onmisbare partners in de zorg, vallen één voor één weg.
Dag en nacht werken
Medewerkers, bezoekers en bovenal bewoners moeten wennen aan dit ‘nieuwe’ leven. Na enkele dagen in de wereld van corona beseft iedereen dat het virus buitenhouden haast ijdele hoop is. Het virus is namelijk al veel meer verspreid dan men kan becijferen in de statistieken Alle medewerkers zijn waakzaam en alert. Het is dag en nacht keihard werken.
Emoties gaan alle kanten uit
Enerzijds begrijpen de meeste bewoners, naasten en de medewerkers dat de draconische maatregelen nodig zijn om zich te beschermen. Anderzijds beseft iedereen dat ze een eenzame en stille tijd tegemoet gaat.
Tot op de dag van vandaag heeft ook mijn oma afscheid moeten nemen van verschillende mensen. Op één dag tijd zijn er twee van haar beste vriendinnen overleden. In totaal zijn er in het rusthuis van Avelgem 11 overlijdens gemeld. Het aantal besmettingen ligt op 23. Elke week ga ik eens langs naar het rusthuis. Daar kan ik met haar praten via de telefoon en kunnen we elkaar zien. Alleen zit er een raam tussen. Ik hoop snel dat ik haar nog eens kan vastpakken en dat we gezellig iets kunnen gaan drinken in de cafetaria.
Stay Save! We geraken hier samen door!
Tot snel!
Bibliografie:
Van Eer, K. (10 april 2020). Nieuwe richtlijnen voor rusthuizen: personeel zonder symptomen dat corona heeft, mag enkel op covid- afdeling blijven werken. Het Laatste Nieuws, 24.
Galle, C. (10 april 2020) Vrees wordt waarheid: drama in rusthuizen wordt steeds duidelijker door sterftecijfer. De Morgen, 4.
Reacties
Een reactie posten